Na de tegenvallende resultaten van vorige week opende de internationale pers hun sportkaternen met kritische krantenkoppen. The Times schreef “The Legend has Fallen…”, Bild Zeitung volgde met: ”Mannschaft ohne Bildung…!” en de Gazetta dello Sport kopte: “La Leggenda è Scattole di Fiammiferi… *”. Het team voelde de druk en zette er deze week tijdens de trainingen flink de schouders onder. Niet alleen werd het fysieke werk niet geschuwd, er werd ook geschaafd aan techniek en tactiek. Alle neuzen weer dezelfde kant op, nadruk leggen op de grote kracht van dit jonge team. Zeker nu één van de vlaggenschepen van de vereniging zich deze week heeft teruggetrokken uit de hoogste divisie, voelt iedereen de ogen van heel Rugby-minnend Purmerend op de kweekvijver gericht. Er is hoge vraag naar goede, sterke, snelle, gedisciplineerde spelers. Nou we kunnen heel de regio geruststellen er komt een mooi clubje aan….
* ‘Legna da Ardere’ was wat er eigenlijk stond.
“Vorige week brandhout…”
In Amstelveen werd er vorige week wel geknokt, maar het ontbrak de Legende aan formatie. Weinig steun in aanvallend en verdedigend opzicht. Zowel de dinsdag- als de donderdagtraining zijn goed gebruikt en iedere Benjamin was tot in de tenen gemotiveerd om te vlammen deze zaterdag. Dat moest op eigen terrein gebeuren tegen Angstgegner ARC en twee teams uit Haarlem. De alternatieve warming-up werd op een van de bijvelden gedaan, omdat in het voorprogramma het publiek werd opgewarmd met een potje walking-voetbal. Toen de matadors met zilveren lokken de arena verlieten, was het aan onze krijgers om te laten zien uit welk hout zij gesneden zijn.
“Deze week on fire…!!!”
In de eerste pot tegen ARC, werd er direct gevlamd. Werden de Benjamins vorige week nog overspoeld door Amstelveen, was deze week de stormvloedkering gesloten. De uitgebluste indruk van vorige week, maakte plaats voor echte waterkracht toen de Ref voor de eerste keer lucht door zijn fluitje blies. Na het eerste fluitsignaal werd er gegromd, gegraaid en gegrepen. Menig Legende-lid was gebrand op eerherstel en dat kwam er. Zelfs toen de hemelsluizen zich openden, doofde de vuur niet. Het resulteerde zelfs in dubbele waterlanders(aldus medeauteur Ko Wrijter). Er werd zo hard geknokt dat er menig botsing met echte tranen plaatsvond. Waar gehakt wordt, vallen spaanders. Heel veel moeite, moed en inzet resulteerde in een prachtig eerherstel. De punten gingen naar ARC (3-5) maar de vonken spatten er weer ouderwets vanaf.
“De Legende herrijst…”
Met de spirit zat het deze week dus wel goed. Volledig gerehabiliteerd werd er reikhalzend uitgekeken naar de volgende wedstrijden. In de tweede en derde wedstrijd werden de degens gekruist met teams uit Haarlem. De ‘Muggen*’ staan bekend om hun verzorgde spel, dus moesten de mouwen andermaal worden opgestroopt door het team van coach Wesley. De veldbezetting liet hier en daar nog wat te wensen over, maar het werd een heroïsche strijd tussen twee teams die van plan waren om de winst te pakken. In een zenuwslopend duel werd er goed gepasst, voortreffelijk getackled, goed aangesloten bij de aanvallers en vooral gesteund. Er was steun bij de rucks zodat er balbezit bleef en de Legende steeds weer dichter bij de Haarlemmer tryzone kwam. Andersom streden de Muggen ook voor iedere korrel uit het Kunstgras en bleef het lang in evenwicht. Lang zag het er naar uit dat dit treffen zou uitdraaien op een puntendeling, maar na het laatste fluitsignaal gingen de armen de lucht in en mocht de Waterlandse equipe terecht blij zijn met de nipte zege, 5-4. Voor de poorten van de hel weggesleept. De herrijzenis van de Legende kreeg verder gestalte in de laatste wedstrijd. Wederom Haarlem om te bestrijden. Met nog meer teamwork en goede rucks werd er vurig gestreden voor de punten. Het enthousiasme sloeg maar weer eens over op het Legioen dat als één genderneutraal mens achter het team ging staan. Zelfs de geblesseerde Maurits, Nikki en Dex stonden hartstochtelijk langs de zijlijn hun team naar de overwinning te schreeuwen. Ook Haarlem 2 werd aan de zegekar gebonden(6-2) en zo gloort er weer hoop aan de horizon, of zoals Bild Zeitung waarschijnlijk zal openen met: “Es ist Hoffnung am Horizont in Purmerend”
*Inwoners uit Haarlemmers ook wel ‘Mug’ genoemd.
Tot MVP van dit toernooi werd volledig terecht Vince uitgeroepen. Volgens de jury heeft hij zichzelf weer teruggevonden en speelde hij beter dan ooit. Goede passes, sterk in de ruck en een echte teamplayer.
Het is als eens vermeld dat de Legende van Ellende (de naamsverandering is in de maak) beschikt over een trouwe schare fans en ondersteunende diensten. Sinds afgelopen zaterdag is er een nieuwe huisfotografe binnen de gelederen. De bijna 11 jarige debutante legde menig actie vast op de gevoelige plaat met veel gevoel en een oog voor detail. Alle foto’s zijn van haar hand. Wie zegt dat talenten geen foto’s kunnen nemen…?! M.S. bedankt! Op naar volgende week.
Let’s go Monsters
(P.S. er zijn geluiden dat een bezoek aan Frituur Davy in Bissegem er binnenkort echt van gaat komen… er zijn nog een paar plaatsen beschikbaar.)
